Eindelijk, het circus is weer op het eiland. Zeg ‘Cirque d' EEF’ en je gedachten dwalen als vanzelf af naar een stoet met een dansende acrobaten, een groepje steltlopers, klankkunstenaars, de gipsy queen, de vuurspuwer en de waarzegger. De optocht roept herinneringen op, maar vooral ook verlangen. Nostalgie en de aankondiging van een avontuur. We laten vanaf februari al  wat van die stoet passeren die op vrijdag 14, zaterdag 15 en zondag 16 juni het Eindeloos Eiland aan doen. De EEF-Tickets liggen namelijk hier klaar.

EEF is theater voor jong en oud, duiken met dichters en schrijvers in boeken, in actie komen met hoofd of handen, relaxen aan de bosrand, ontmoeten en kennismaken, een droom en een sprookje, een verzameling intieme festivalletjes op een archipel aan eilanden, eindeloos  anders.

EEF is vooral muziek, eindeloos veel muziek . Van klassiek, pop, jazz, blues en folk tot het exotisch vreemde. Hieronder al een eerste rijtje namen: 

EEF heeft dit jaar een apart eilandje ingeruimd voor muziek met wortels (roots). Niet altijd gemakkelijk om te ontdekken waarin de traditie schuilt. Dat geldt zeker voor BEAR VALOUR. Een groep met een folky sound, verhalende teksten, melodieën die vormgeven aan een dromerig verlangen. Muziek die breekbaar in ijzingwekkend mooie harmonieën gevangen zit. Geboren uit het experiment, geëvolueerd naar organische songs.  Muziek die je mee neemt naar een thuis waar het veilig en goed is om te vertoeven. Luister Luister

Er is geen (muziek)festival te bedenken waar Eric Vloeimans niet op z’n plek  zou zijn. Alle genres en hokjes kunnen bij hem overboord.  Hij kan zijn trompet laten schreeuwen en fluisteren, maar altijd om je het gevoel te geven dat iemand je meeneemt naar een plek waar je had willen zijn, dierbaar of onontgonnen. Intieme akoestische huiskamer klanken. Om bij weg te dromen. Onderuit  of op het puntje van je stoel genieten in het  EEF ‘Boktheater’ op de vroege zaterdagmiddag LUISTER LUISTER

Soms komen de grootste verrassingen van heel dichtbij. Ineens is er een nieuwe jonge Zeeuwse band met weliswaar al wat ervaren muzikanten, maar toch weer spiksplinternieuw. Even luisteren en al gelijk is er dat ‘wow’ gevoel. Noem het een soloproject van Adriaan van den Berg (o.a. Jimmy Dumbbell) en Anouk van de Zande (o.a. Zaniac), maar dan wel met bassist en drummer erbij. Een echte band dus. Vooral de songwriter kwaliteiten van Adriaan komen herkenbaar terug, maar ook zijn kortdurende carrière als succesvolle singer-songwriter. Mooie Melancholie ligt op de loer met fraaie uitgebalanceerde droompop en getemperde maar ontregelende progressieve rock. Een eerste album dit jaar was al meteen raak. AAD zet een ferme stap in vernieuwing en verjonging van de Zeeuwse pop. Zaterdag eind van de middag toch maar even zien en dan ook geloven.LUISTER

Muziek die een ontmoeting is. De vriend die je traditie noemt komt de rebelse vernieuwer tegen. De groep INKT geeft sowieso een concert dat balanceert op de klanken van chanson, kleinkunst, pop, folk en levenslied. Vorig jaar nog maar een debuutalbum, maar de muziek klinkt al als een tijdloze symfonie van tristesse en ‘joie de vivre’. En dat in een taalkundig gestileerd Nederlands. ‘Niks nieuws’, denk je, vergeet het …. niets lijkt op wat het is. LUISTER LUISTER

Een muziekgroep die iets toevoegt aan de muziek die ze maken. Behalve een ongebruikelijk samenstelling van instrumenten nemen ze een eigen bubbel mee waarin ze optreden. Het brengt de luisteraar in een sfeer die bij de muziek past- soms meditatief, dan weer bevlogen en experimenteel. Een concert van Bandgladesh  is vooral een ervaring.  Met trompet, twee handpan drums en Afrikaanse harp n’goni) een feestje voor de verbeelding.
Muzikanten: Ania Brzezinska, Joris Cohen, Javier Murugarren en Hassie Dune. 

Met Moniek de Leeuw op viool en Ilse Roskam op accordeon is een muzikaal kinderfeest voor alle leeftijden gegarandeerd. Samen hebben ze de hele wereld rondgereisd op zoek naar bijzondere muziek, waardoor ze terechtkwamen in zigeunerdorpjes in Roemenië, een oude muziekschool in Bulgarije, een groots carnavalfestival in Brazilië en de oude cajunkroegen van New Orleans. En meedoen kan, de instrumenten liggen klaar en dansen maar!

Joris Cohen (hangdrum) en Moniek de Leeuw (viool), met dansers in een bijzonder ontwerp van choreograaf Iris Woutera. Sculptuur, muziek en dans komen daarin samen. Een ode aan het menselijk lichaam, gracieus en betoverend. De muziek als een ingetogen soundscape begeleidt de vormen en dansers. Bekijk hier een optreden

Twee vrouwen zwerven in het bos. Dora is op de vlucht voor haar jaloerse echtgenoot terwijl dochter Fannie haar tevergeefs probeert over te halen om terug te keren. Een reeks bizarre ontmoetingen zorgt ervoor dat zij alleen maar verder van huis geraken;  de Wetten van het Bos blijken even absurd als meedogenloos. Roerend Goed is een theatergroep die begrijpt waaraan festivaltheater moet voldoen. Dit keer een voorstelling - kort en hevig -  in het EEF Bos. Een bewerking naar een stuk uit 2002 van Alex van Warmerdam (Welkom in het Bos). Theater voor alle leeftijden, wel met de mededeling dat het niet specifiek kindertheater is, alhoewel dwars door de teksten en absurditeit voor volwassenen heen kunnen ook kinderen vanaf 8 jaar volop genieten.

Autosalon is een korte voorstelling in het EEF bos … . een spannende voorstelling die je vanuit een volvo740 beleeft.
Neem plaats in het pulitzerinterieur van onze luxe sedan. Bekijk de wereld eens heel anders. Vanachter de licht getinte ruiten van een volvo 740, geparkeerd in het bos, zie je een vrouw alleen. je ogen volgen haar onbeschroomd, steeds draai je je hoofd om haar bij te houden. uit de autoradio klinkt muziek. donkere beats geven het steriele grijs van de parkeervlakken kleur. De entourage verandert in een filmische dans....ben jij wel veilig?
Dansers: Aisling Riannon, Andrea Beuggrt, Anja Reinhart, Josephine van Rheenen

Bij de podia circus en buutendieks dit EEF weekend ook vreemde ‘vergeten’ geluiden. Daar passen De Bellringers bij. Dat zal weliswaar herkenbaar klinken, maar is behoorlijk weggezakt uit het collectieve bewustzijn. Met een arsenaal aan handbellen en een groep bellringers is een torenklok of carillon ineens overbodig. Maar het effect is hetzelfde; een monumentaal geluid. Het levert bovendien een mooi schouwspel op en het zijn ook hier de klank en muziek die het ambacht to kunst verheffen. De Bellringers uit Goes hebben inmiddels al bewezen dat het goed is het geluid naar de 21ste eeuw te halen en terug  te stoppen in dat collectief geheugen. Beleef het bij EEF.

Het heeft even geduurd voordat Broeder Dieleman (alter ego van Tonnie) met een nieuw album van zich liet horen. Niet dat het stil was sinds het debuut uit 2012 ‘Alles is IJdelheid’. Filmmuziek, een toer met de Amerikaanse singer-songwriter Bonnie Prince Billy (Will Oldham), een voorprogramma voor Kris Kristofferson, en zowel in Nederland als België een aanzienlijk aantal optredens. Een Zeeuw met Axels dialect die dus als muzikant vooral buiten Zeeland te zien en te horen is. Lovende kritieken en dat met, voor niet-Zeeuwen, best een moeilijk dialect. Dieleman weet echter met vaak minimale middelen een sfeer te veroorzaken die raakt, ontroert en suggestief in ieder nummer een wereld oproept, omfloerst met bijbelse metaforen. En dan te bedenken dat de wortels liggen in de Zeeuwse klei, dorpen, en tradities en in de ziel van een volksaard die dreigt teloor te gaan. Broeder Dieleman speelt met verleden en komt altijd in het hier en nu terecht. Gospel, folk en americana gaan hand in hand met iets dat een Zeeuwse oorsprong heeft. Dat verklaart de herkenning tot ver buiten de provincie. Het onderstreept het vakmanschap van de man die bovendien het experiment niet schuwt.  ‘Komma’ heet dat nieuwe album (september 2018). Het is een uitnodiging mee te reizen door een vaak dreigende en duistere wereld.  Ga mee, laat je ontroeren, met band bij EEF op vrijdagavond.

Ze waren al eerder te gast bij EEF en komen dit jaar terug. Dat heeft weer alles te maken met de manier waarop deze oudste bluesband van Zeeland de muziek benadert. Vanuit een diep respect voor de wortels van de blues dus, maar dan door de ogen van die jaren zestig jongeren die vol bewondering naar die Amerikaanse giganten luisterden. John Lee Hooker, Sonny  Boy Williamson, Muddy Watwers, Howlin’ Wolf  ….  Muziek die in de vroege jaren zestig in Engeland voor een vloedgolf aan inspiratie zorgde. Tot verbazing overigens van de (blanke) Amerikanen zelf, die daardoor pas ontdekten wat ze in hun achtertuin  hadden liggen. Engeland werd het bluesland. Niet voor niks stak Jimi Hendrix de oceaan over. En terwijl Keith Richards en Mick Jagger nog met verbazing luisterden, naar die overzeese blues,  ging in de provincie Zeeland John Millhouse er al mee aan de slag. Tot nu toe is het de Delta Bluesband gelukt het gevoel dat daarbij hoorde overeind en levend te houden. Geen vervlakking of commercialisering. Gewoon doen wat uit de bron naar  boven welt. Dat mag bij EEF gehoord worden.

We gooien er vrijdag  al een paar feestjes tegenaan. Eind van die eerste EEFdag in Boktheater met Rumbaristas, halverwege de avond een Ierse jamsessie in de keltische EilandPub en daarna een demonstratie geluidskunst met een dansbaar ritme door DJ Vindictive met jonge drummers op het EEF Kunstcrew eiland. Vindictive (Chris Smith) was ook al eerder te gast om EEF een heerlijke klankboost te geven. Net voordat hij voor wat optredens naar Duitsland vertrekt dus ook dit jaar voor iets speciaals op het terrein waar jong talent mag schitteren. 

Gitaar, accordeon en zang … maar toch lijkt het of er een heel orkest staat op podium Hout. Paul (de stem en gitaar) en Ilse (accordeon en backing vocals) vallen in de categorie popmuziek als singer-songwriters, maar wel met een twist naar ‘latin’, ‘folk’ en ‘gospel’. Dat is niet alleen bijzonder, ook nog eens zomers en luchtig, ondanks het lief en leed dat in de teksten passeert. Het hippietijdperk is niet ver weg en vandaar de kwalificaties troostrijk, breekbaar en hoopvol. Liedjes verpakt als dansende verhalen.

De Belgische band rond zanger-songwriter-gitarist David zorgt voor een bonte mix van roots, americana tot rock. Een logisch vervolg op de bluesroots waarmee  De Delta Bluesband de avond begon. David Ronaldo interpreteert op zijn manier de songs van zijn gitaarhelden en favoriete singer songwriters (Neil Young, Bruce Springsteen, Bob Dylan, Johnny Cash, Steve Earl, Jimi Hendrix, The Stones). Ze worden in een semi akoestisch jasje gestoken en afgewisseld met enkele eigen songs. Gewapend met akoestische gitaar, gezegend met een rauwe doorleefde stem en ondersteund door een bluesy lead gitaar en percussie brengen David Ronaldo & The Dice een intiem concert in een sfeervolle setting.
David Ronaldo - zang/gitaar, Charly Verbinnen – gitaar, backing vocals, Marco Epis – percussie

Nyk de Vries was al in 2017 te  gast bij het Eindeloos Eiland Festival. Hij imponeerde met een voordracht in de vorm van een hoorspel. Naast romans publiceerde hij bundels met ‘proza gedichten’.  Daaronder de bundel ‘De dingen gebeuren omdat ze rijmen’ (Arbeiderspers, 2013) die werd  genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs.
Nyk de Vries ontving in 2016 de Piter Jelles Priis voor letteren van de gemeente Leeuwarden. ‘In zijn roman Renger (Arbeiderspers, 2015) is Nyk de Vries er in geslaagd de sfeer van het arbeidsmilieu uit de Friese Wâlden op te roepen’, aldus de jury, die spreekt van ,,een meeslepende roman die je in een adem uitleest’’.  De jury vergelijkt het boek met schrijversdebuten van Tommy Wieringa en A.F.Th. van der Heijden. Nyk de Vries dankt zijn populariteit, behalve aan zijn boeken en gedichten ook aan zijn (festival)optredens, onder andere bij Lowlands en Oerol. Met zijn laatste programma ‘De Grote Vakantie’ komt hij naar terug naar het Eindeloos Eiland Festival.  

De Rumbaristos zijn een rumbaspeler uit Spanje, trompettist /accordeonist uit Polen met Italiaanse invloeden en een bassist en percussionist uit België. De twee Belgen Thomas de Smet en Roel Poriau hadden al eerder iets onmogelijks bijeen gebracht met hun band Think of One . Denk aan de Weense wals die zich laat onderdompelen in Afrikaanse en Arabische klanken. Ze toerden als freaky wereldmuziekband door talrijke landen en dan ontmoet je interessante zielen. Bijvoorbeeld Willy Fuego en Thomas Morzewski. Die laatste kun je op sommige dagen ook aanspreken als Dom Tomasino. In 1 klap heb je dan het hele scala aan Spaanse invloeden en de Balkan en Italiaanse tradities er bij. Nu weet waarschijnlijk nog niemand hoe dat klinkt. Lijkt ons een reden om het laatste festivaluur van de vrijdag gewoon mee te maken. Denk …. een feestje!
Willy Fuego : Spanish guitar and lead vocals, Thomas Morzewski : accordion + trumpet + keyboards + lead vocals, Roel Poriau : drums + percussions + backing vocals, Thomas De Smet : bass + backing vocals

Zeeland scoort hoog op de ladder van projecten waarin jongeren hun passie in muziek (of een andere kunstdiscipline)  kunnen uitleven. Niet een schoolse aanpak met presteren als doel, maar spelen met je passie en dat vooral samen met anderen. Een beetje competitie kan geen kwaad, maar ook dat als een spel. Bij EEF jaarlijks een presentatie van wat dat aan talent oplevert. En dat is niet mis, kom maar eens langs bij het EEF eiland wat als toekomstmuziek en Kunstcrew op het festivalterrein is te vinden. Vrijdag het PopaanZee Academy onderdeel PopSport op diverse podia, zaterdag  het PopAanZee GOLD project en zondag kunnen bezoekers zich extra laten verrassen door de voor EEF bedachte producties waarin verschillende passies mooi samenkomen …. echt EEF XXL dus en in samenwerking met De Kunstbende Zeeland.

Vrijdag vanaf 19.00 uur optredens van: de bands Cendal, Jeremy Lahr Band, Nameless en Disigner Violence, rap-act SuperMarct en singer-songwriter acts Marith van Beek, Faure Farbridge, Sigourney de Roos, en Kiki de Klerk (zie hieronder).

Ieder jaar biedt EEF wel iets met Keltische muziek. We willen ons profileren als een festival met een breed scala aan stijlen en dan horen Ierse en Schotse tradities daar als vanzelfsprekend bij. Dus dit jaar op vrijdag een speciale locatie met 2 bands die op eigen wijze de Keltische muziek vieren en ook nog eens lekker samen kunnen jammen. Daarvoor richten we graag een Keltische Pub op. 
Lowland Paddies: Vijf jonge Nederlanders die in hun tienerjaren verknocht raakten aan de Ierse folk. Dat zijn de Lowland Paddies. Wat in 2004 begon als onschuldig muzikaal experiment op de middelbare school, draaide uit op een succesvolle band met optredens op verschillende podia in binnen- en buitenland. De Lowland Paddies maakten tot nu toe twee albums. 
De band bestaat uit: Jasper Langenberg (trekzak, zang), Robbert Langenberg (banjo, mandoline, zang), Anneke Eijkelboom (viool), Hanneke Nagtzaam (fluiten, bodhrán, zang) en Jiroh Matulessy (gitaar).
Tobermore: Soms lieflijk en sussend, vaak opzwepend en stampend. Over de folkmuziek van Tobermore wordt vaak gezegd dat het de luisteraar direct in vervoering brengt. Veel draait om de vaak mooie, melancholische melodieën. Soms met een bitterzoet randje. De Tobermore muzikanten zijn allen begenadigd zangers en tillen daardoor elk lied tot duizelende hoogte met hun intense vocale harmonieën. Energieke, lyrische en uitbundige Ierse folk muziek en bewogen oldtime country liedjes.

Een oor- en oogverdovend mooi en bijzonder spektakel. De fanfare klinkt klassiek, neo-klassiek om precies te zijn. Een uniek ensemble waar 10 professionele musici, hedendaagse muziek en fanfare samenkomen. Muziek die vraagt om een theatrale aanpak en dat krijgen we. Een gloednieuwe productie van de groep muzikanten die al eerder op festivals en tot in TV programma Podium Witteman de show stalen. Onder de naam Les Fauves  krijgen we bij EEF zaterdagmiddag al vroeg een avant-première van een nieuwe show: ‘Les Fauves’.
Uit de pers:
De Volkskrant: “En wie denkt dat fanfares alleen maar goed zijn voor van feestvreugde overlopende hoempa, moet luisteren naar Neo-Fanfare 9x13. Het kleurrijke zootje ongeregeld trekt bitterzoete melancholie uit zijn toeters.”
Festival Wonderfeel: 'Alsof ze zo zijn weggelopen uit een film van Alex van Warmerdam'.
Andrea van Pol (Opium, Radio 4): “Alles is verrassend. Gaat dat zien!”

Hadden we al eerder deze dag de presentatie van een nieuwe show van Neo klassieke fanfare 9x13, nu komt de van oorsprong Zeeuwse violiste , componist en bandleider Moniek de Leeuw met de presentatie van een eerste CD onder haar eigen naam. We kennen Moniek van The Balcony Players en losse projecten voor onder andere kinderen. Altijd een feestje voor wie er bij is. En invloeden uit heel veel muziekstijlen en tradities weet ze feilloos naar haar hand te zetten.  Nu met de door haar samengestelde band met gastspelers met een kersvers album als motor voor haar eigen feest. Meedoen allemaal!

Handkerchief is een jong collectief uit Antwerpen. Een band  die graag speelt met een arsenaal aan muziekgenres zoals rock ‘n roll, blues, ska, gypsy, gospel, surf, calypso and rumba. In 2015 verscheen een eerste album ‘Dancing Bones’ en in 2017 kwam de opvolger ‘Sean Rain River’.  Muziek die altijd rauw en ongepolijst blijft, met een doorleefd randje waar vooral zanger Christof Annaert  met zijn ‘Tom Waits’ geluid aan bijdraagt. Uiteindelijk is het een feest om te horen, en vooral lekker om op te bewegen. We denken dat stilzitten geen optie is. Past dus helemaal bij de inmiddels traditionele afsluiting van de EEF zaterdag!
Handkerchief is: Christof Annaert (Vocals, Guitar, Blues Harp), Tijs Bonner (Organ, Piano, Guitar, Vocals), Tom De Wilde (Drums), Simon Beeckaert (Double Bass), Rein Reggers (Tenor saxophone), Floris De Smet (sax), Lies Vandeburie (Trumpet) en Nele Paelinck (violin, accordion).

Op het podium waar de wortels van muziekgenres doorklinken beginnen we zaterdag met de traditie van het volkslied. Het duo Anna en Peter Clijsen (zang, harp en gitaar) reizen al  6 jaar met  eigen werk en stukken uit renaissance en op Keltische- en Noorse volksmelodieën geïnspireerd werk. De liedjes van Peter zijn deels gedicht in ‘een kleine taele’, een type nedervlaams.  Het duo is tot in Frankrijk te horen.  Dat rondreizen is iets wat bij echte vaganten hoort.  Hun reis voert dit jaar naar het EEF bos, waar tradities bloeien als nooit tevoren. 

Microfoon in het midden en de acht muzikanten daarom heen. Bluegrass, hillbilly en country dus in het bos. Amerikaanse tradities uit de zuidelijke staten. Heel herkenbaar en een onuitputtelijke bron om mee te werken. De Bluesberry Blossom  Band doet de rijkelijk en naar hartenlust. Met die instelling weet je al snel de ziel van deze muziek te raken. met een lekker up-tempo americana sausje. De Blossoms komen voort uit ontspannen jamsessies en spelen nog steeds met het daarbij behorende en aanstekelijke enthousiasme. Hillbilly voorzien van een lekker up-tempo americana sausje.

Pop en neo-klassiek komen bij Eskina heel dichtbij elkaar.  De muziek heeft iets weg van een ontmoeting tussen Radiohead en Philip Glass. Minimalistisch en Alles draait in deze band om gitarist Merel van den Hoek. Met haar band  imponeerde ze in 2018 in bij De Grote Prijs van Nederland toen nog onder de naam VanHoek. Inmiddels zijn de opnamen van een debuut CD voltooid.  Niet op wachten, maar dus eerst naar podium Hout in het EEF bos. 
Merel van Hoek (guitar/compositions), Kellen McDaniel (viola), Berber Heerema (violoncello), Joop de Graaf (bass), Milan Pestel (drums)

Nooit kreeg de Amerikaanse folkmuziek een glanzender eerbetoon dan door de Belgische Golden Glows. In het thuisland weten ze dat al geruime tijd, uitverkochte zalen daar. Het kan geen kwaad dat hun muziek ook hier die status krijgt die het verdient. Soms adembenemend mooi, dan weer onheilspellend donker of onnavolgbaar krachtig. De sturende melodieën bepalen de sfeer en de spanning die in hun songs besloten ligt. Mooie stemmen doen de rest. Alles wijst richting folk met country en gospel als leidraad.  Maar verrassen kunnen ze ook, zoals met het uitbrengen van een korte film compleet met een eigen soundtrack..  Afterglow heet dat Golden Glows product. Maar het zijn vooral hun concerten en een serie albums/songbooks die te beluisteren zijn als een historisch verantwoorde bloemlezing van de Amerikaanse folk. Een aanrader!

Bridget is een fladderaar wiens tochten haar door heel Europa en Latijns-Amerika hebben geleid. De sporen daarvan draagt ze nog op haar vleugels, en neemt ze dan ook mee in haar muziek. Zo zingt ze graag in het Frans, Engels en Spaans over onder andere onbereikbare liefdes, maar ook over de rare, onrechtvaardige wereld waarin we leven. Bridget laat daarover haar gedachten gaan, maar doet dat vaak met een mooie en vooral mooie muzikale glimlach. Met The Goldfish en de inbreng van de muzikanten beweegt de muziek zich ergens tussen folk en chanson. Niet vreemd dus dat de groep de Prix de la Créativité van de Alliance Française Nederland op de Concours de la Chanson heeft gewonnen.  Dat brengt ze  eerder vandaag ook nog naar het EEF Café chantant  voor een ‘Franse sessie’. 

Op zaterdag een aantal klassiek geschoolde muzikanten die de grote meesters naar EEF brengen: La Chapelle Sauvage’. Het klinkt als de titel van een spannende avonturenfilm. Voor een muzikaal avontuur zorgen ze zeker. La Chapelle Sauvage ontstond onder impuls van de jonge Belgische dirigent Karel De Wilde. Hij kwam met een internationaal initiatief om jonge professionele musici uit heel de wereld samen te brengen. Wat hen bindt en typeert is een wilde en ontembare muzikale ambitie met een eigentijdse, kritische en reflectieve houding.  Daar ga je dus voor zitten. Dat kan op het EEF eiland SSST waar boeken en klassieke muziek samenkomen; Karel de Wilde komt achtereenvolgens met achtereenvolgens een strijktrio met werk van Beethoven, een sextet met de vier seizoenen van Vivaldi en tenslotte een kwartet voor een set ‘zomerse muziek’ van Purceel tot Gershwin.  Maestro …. Laat het avontuur maar beginnen!

Vier mensen vieren het leven met het maken van kleinkunnst. En komen ze langs bij EEF dan blijft het niet bij muziek, maar komt ook dans om de hoek kijken. Daarvoor schuiven de dansers van Stichting Dansz aan. De liedjes  komen uit het hart, de dans uit alle vezels van het lichaam.  De liedjes behoren veelal tot het cultureel erfgoed, zoals het werk van Toon Hermans. Overwegend Nederlandstalige luisterliedjes dus, mooi en ontroerend … echt uit het hart. Het zingen gebeurt zowel solo als meerstemmig. Een feestje dus, en dat daar dans bij past maakt het bovendien zichtbaar bijzonder. 
De muzikanten: Wilbert van Waas (bariton), Rianne Walhout-Ivens (mezzosopraan),  Peter Reinders (tnor), Dick van Waas (tenor, gitaar).

België heeft een reputatie als het gaat om grote componisten, muzikanten zangers. Django Reinhardt, Toots Tielemand, Brel, Adamo …. Wereldberoemd. Maar nog meer namen komen nauwelijks tot over de grens. Niet omdat ze minder zijn, maar behalve in eigen land gewoon niet ontdekt. Misschien wel omdat je iets moois voor jezelf wil houden. Dat gevoel krijg je als je de muziek van Gentenaar Lieven Tavernier hoort. Ingetogen, melancholiek, romantisch en van een hartverscheurende schoonheid. Gerard van Maasakkers had al een bescheiden succes met zijn lied ‘fanfare van honger en dorst’. Maar veel bleef hier onbekend. In Zeeland trad hij op bij muziekfestival Pasorale in Nisse. Daar bleef het bij. Maar nu bij EEF een bijzonder eerbetoon door andere ‘grote’ Belgische muzikanten. Ze noemen zich Le Jardin Secret en komen met een Frans repertoire bedacht en geschreven door Lieven Tavernier. Zijn muziek vertrouwd hij toe aan zangers Kimberley Claeys (Little Kim) . Ze krijgt muzikale begeleiding van onder andere Philippe de Chaffoy (viool), Stan Vangheluwe (piano), Mario Vermandel (contrabass) en speciale gast, Rony Verbiest (sax, mondharmonica, accordeon). Hun muziek blijft niet beperkt tot de vertalingen van Tavernier. Ook andere componisten en eigen werk komen aan bod.

Douwe Eisenga is een componist die pas sinds twee jaar weer zelf de concert podia betreedt, Daarvoor was het werk toch vooral bestemd voor anderen. Maar zijn naam krijgt een enorme duw als zijn compositie ‘For Mattia’ vorig jaar hoog in de Hart & Ziel eindigt. Een stuk muziek met een verhaal. Maar voor wie dat verhaal niet kent is het even aangrijpend en adembenemend mooi. Een indrukwekkend monument En dat in al zijn schijnbare eenvoud. Het viert de stilte en tikt in cadans de tijd weg … huiveringwekkend en meeslepend mooi! ‘For Mattia’ is nu ook de titel van een nieuw album met Eisenga als muzikant en componist. 
Zondagmiddag bij EEF Douwe Eisenga solo achter de piano met stukken van dat nieuwe album.  Even later die middag ook een optreden samen met het Saxofoon collectief West. Een middag waar de veelzijdigheid van Eisenga’s werk aan bod komt en de handtekening van de componist duidelijk herkenbaar onder ieder muziekstuk zal staan.

Geen fratsen, muziek zoals LENA vindt dat het gespeeld moet worden. Old time uitvoeringen dus van country, bluegrass en zelfs het helemaal nog niet zo oude genre americana waarin zo’n beetje alle traditionele stijlen uit de zuidelijke staten van de VS samenkomen. LENA is een band uit Gent en omstreken. Twee dames en twee heren, harmony vocals en gitaar, bas, percussie en banjo/mandoline. Alles zoals het hoort, maar daarvoor heeft EEF special een podium waar rootsmuziek kan gedijen. LENA is gegarandeerd geworteld in tradities die we graag herkennen.     
Céline Van Damme (vocals, brushes), Rita Lemmens (vocals, guitar), Gijs Hollebosch (vocals, mandolin, dobro, guitar), Tom De Poorter (guitar, banjo) LUISTER

Twee Canadese zussen -  Ann en Kate McGarriggle – schreven sinds de jaren zestig een omvangrijk repertoire bij elkaar.  Het kwam terecht in de categorie pop,  folk en roots . Deels Engelstalig, deels in het Frans. Muziek die ze zelf vertolkten, maar die vooral ook een weg vond naar andere artiesten, waaronder Emmylou Harris, Linda Rondstadt, Judy Collins. Kate trouwde met Loundon Wrainwrith met wie ze in dat korte huwelijk behoorlijk wat muziek schreef en uitvoerde en kreeg met hem 2 kinderen  - Martha en Rufus - die  inmiddels ook een behoorlijke status in de muziekscène hebben bereikt. Een muzikale familie die een aanzienlijke bijdrage leverde aan het pop- en folkcultureel erfgoed! Sinds editie 3 heeft EEF een groep jongeren – Songs on a Wire - die graag zoekt in het erfgoed uit folk, pop, rock en roots muziek.. Het begon met Leonard Cohen, daarna Beatles en Stones. Ze doen dat zo verdienstelijk met een karakteristieke eigen invulling dat ze na EEF tot ver buiten Zeeland daarmee optreden. Hun nieuwe project is dus een greep uit dat omvangrijke en invloedrijke oeuvre van de McGarriggles.

Het is dus niet onmogelijk om terug te grijpen op tradities en roots en toch nieuw en modern te klinken. Dat lukt het Britse duo The Black Feathers in ieder geval en levert de herkenning van blues en folk in hun eigen americana sound. Bij gitarist en zanger Ray Hughes en zangers Sian Chandler merkt je bovendien dat ze die magie hebben waarmee muziek, stemmen en arrangementen meer is dan de som van die onderdelen. Iets natuurlijks, ongrijpbaars maakt het spannend en ontroerend tegelijk. Het debuut uit album ging kwam al direct met vijf sterren in de muzuekbladen.

Janne Schra ging de wereld over met haar band Room Eleven. Succes, twee opzienbarende albums en muziekprijzen.  Dat alles vormde echter voor haar een  basis om aan een solo repertoire te werken. Janne Schra blijkt niet tevreden met een succes, zoekt de vrijheid om nieuwe wegen in te slaan.  Eerst onder haar pseudoniem Schradinova, daarna onder eigen naam. Kenmerkend is altijd die zachte, innemende en jazzy klinkende stem, welke muzikale richting  ze ook op gaat. Een ogenschijnlijk ontspannen manier van zingen die kan verontrusten en ontroeren. Een stem die een schakel blijft tussen ieder nummer, ieder album en iedere weg die ze opgaat. Met een ode aan dichteres Vasalis in 2017 geeft ze haar stem en muziek weer een bijzondere wending. De kracht ligt in de arrangementen die ze maakt met Reinout Douma van het Noordpoolorkest, maar vooral ook in de manier waarop ze de klanken vindt waarom de dichtregels vragen.  Bij EEF met pianist Douma en een intieme ontmoeting met Janne Schra, haar muziek en de bijzondere gedichten van Vasalis. Wie komt is getuige van een gedroomde ontmoeting.